ฉันเป็นคนหนึ่ง
ที่ชอบอ่านหนังสือนิทานในวัยเด็ก
โดยเฉพาะนิทานบางเรื่อง
ที่จบลงด้วยความสุข
บางครั้งก่อนที่ฉันจะอ่าน
ฉันเลือกที่จะเปิดหน้าสุดท้ายก่อน
เพราะอยากจะรู้ว่าตอนจบนั้นเป็นเช่นไร
ถ้านิทานจบแบบเศร้าๆ
ฉันจะวางหนังสือเล่มนั้นลง
แต่ถ้าจบลงด้วยความสุข
ฉันจะหยิบมันไปอ่านทันที
ฉันชอบอ่านหนังสือ
ที่อ่านแล้วมีความสุข
ฉันไม่ชอบอ่านหนังสือที่จบลง
ด้วยความเศร้า
เพราะมันจะทำให้จิตใจฉันนั้น
คล้อยไปตามๆกัน
นี่คือวัยเด็ก
แต่พอฉันโตขึ้น
ฉันจะอ่านหนังสือทุกแบบ
ไม่ว่าจะจบแบบสุขหรือเศร้า
ฉันก็เลือกที่จะอ่านมัน
อ่านมันไปพร้อมๆกับคิดตาม
และไม่ชิงอ่านตอนจบก่อนเหมือนวัยเด็ก
หนังสือที่เลือกอ่านในตอนนี้
ส่วนมากฉันจะเลือกอ่านหนังสือ
ที่นำมาจากเรื่องจริง
เพราะความจริงที่เคยเกิดขึ้นในอดีต
มันสอนให้ฉันได้เรียนรู้ว่า
โลกนี้.. เคยผ่านอะไรมาบ้าง?
มันมีหนังสือหลายๆเล่มๆ
ที่เล่าถึงประวัติศาสตร์อิสลาม
ประวัติของท่านนบีและบรรดาเศาะฮาบะฮฺ
ถ้าสมัยเด็กๆฉันคงไม่หยิบมาอ่าน
เพราะหลายเหตุการณ์
มักจะจบลงด้วยความเศร้า
ไม่ว่าจะเป็นการตายในสงคราม
หรือการถูกลอบสังหาร
และหลายๆเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ทั้งหมดที่พวกเขายอมเจ็บปวดนั้น
เพียงเพราะพวกเขาปกป้องศาสนาให้คงอยู่
เมื่อฉันได้อ่าน ฉันจึงได้รู้ว่า
กว่าจะมีศาสนามาถึงเราจนถึงทุกวันนี้
"มีผู้ที่ต้องเสียสละชีวิตมากขนาดไหน"
มันน่าเสียดายที่ชนรุ่นหลัง
กลับกลายเป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจศาสนา
เมินเฉยจากการถูกตักเตือน
และละทิ้งสิ่งที่อัลลอฮฺทรงใช้ไปอย่างง่ายดาย
หัวใจของเราก็ต้องบำรุงนะ
อย่าห่างเหินเลยกับเรื่องศาสนา
กลับมาเถอะ!
กลับมาเป็นคนดีของอัลลอฮ
กลับมาเปลี่ยนแปลงตัวเองบนโลกใบนี้
เพื่อที่เราจะได้กลับคืนสู่อัลลอฮฺ
ในสภาพบ่าวคนหนึ่งที่ศรัทธาต่อพระองค์
"อย่าอายเลยนะ ที่จะเปลี่ยนแปลง"
.
Fb : ต้นกล้า แห่งการฟื้นฟู